Tohum oluşumunun sonlarına doğru tohum içindeki su oranı yüzde 15'in altına düşer.
Su miktarının azalması ile embriyonun gelişimi durur ve embriyo çimlenme zamanına kadar dormansi yani uyku halinde kalır.
Dormansi de metabolik hız çok yavaşlar ve embriyo büyümez.
Bazı türlerde parçalanmamış tohum kabuğu da dormansiye neden olur.
Bitki tohumlarında dormansi olumsuz çevre koşullarına karşı geliştirilmiş bir adaptasyondur.
Apsesik asit hormonu dormansiyi oluşturur.
Dormansinin süresi bitkinin türlerine bağlı olarak farklılık gösterir.
Bir tohumun dormanside kalma süresi ve çimlenme yeteneğini koruması bitki türüne ve çevresel faktörlere göre değişebilir.
Bu süre birkaç gün kadar kısa olabileceği gibi birkaç yıl da olabilir.
Bitkinin çimlenmesi için dormansinin kırılması, bitkinin yetiştiği çevre koşullarıyla bağlantılıdır.
Çimlenmede giberellin hormonu etkilidir.
Çevresel faktörler uygun hale geldiğinde tohum dormansi evresinden çıkar ve çimlenir.
Olgunlaşmış bir tohumdaki embriyonun uygun koşullarda yeni bitkiyi oluşturmak üzere tohum kabuğunu çatlatarak dışarı çıkıp gelişmesine çimlenme denir. Çimlenmenin gerçekleşmesi için ortamda yeterli miktarda su, oksijen bulunması ve sıcaklığın uygun olması gerekir.
Uygun koşullarda ozmozla su alan tohumun hacmi artar ve tohum kabuğu çatlar.
Tohumun su alması embriyoda metabolik değişiklikler başlatır.
Su alan tohum genişler ve tohum kabuğu çatlar.
Suyun alınmasından sonra enzimler çenek ve besi dokudaki besin maddelerini sindirmeye başlar.
Besin maddeleriyle embriyonun büyüyen kısımlarındaki hücrelerin bölünüp çoğalması için gerekli enerji sağlanır.
Mitoz ile çoğalan embriyo hücreleri farklılaşarak embriyonik kök ve embriyonik gövdenin gelişmesini sağlar. Tohumun kabuğundan önce embriyonik kök çıkar ve yerçekimi yönünde toprak içinde büyüyerek bitkinin kökünü oluşturur.
Sonra gövde çıkar. Gövde ve yapraklar toprak üstünde gelişir.
Tohumun çimlenmesinde genetik ve çevresel faktörler etkili olur.
Çevresel faktörlerin en önemlileri sıcaklık, su ve oksijendir.
Bazı bitki tohumları çimlenmek için ışığa ihtiyaç duyar.
Tohumun çimlenmesi için ortamda yeterli miktarda su olması gerekir.
Tohumu alınan su, metabolik faaliyetleri hızlandırır, enzim faaliyetlerini başlatır.
Yeterli suyun olduğu ortamlarda tohum çimlenerek gelişir.
Tohum çimlenmesi için gerekli olan su, çimlenme sonrası bitkinin büyümesi için de gereklidir.
Birçok bitki tohumu belirli bir sıcaklık aralığında çimlenir. Sıcaklık enzimlerin çalışma hızında ve tohumun su almasında etkilidir.
Çimlenme için diğer koşullar uygun olsa bile minimum bir sıcaklığın altında veya maximum bir sıcaklığın üstünde çimlenme gerçekleşmez.
Soğuk ortamlarda çimlenme yavaştır.
Çimlenme için gerekli olan sıcaklık bitki türlerine göre farklılık gösterir.
Bitkinin türüne bağlı olarak sıcaklığın belli bir değere kadar yükselmesi çimlenme hızını arttırmaktadır. Çimlenme sırasında metabolik faaliyetlerin gerçekleşmesi için enerji de gereklidir. Embriyonun gelişimi için ihtiyaç duyulan enerji çeneklerdeki besinlerin oksijenli solunumla parçalanması ile sağlanır.
Yeterli oksijenin olmadığı ortamlarda çimlenme süresi uzar veya çimlenme gerçekleşmeyebilir.
Tohumun çimlenmesi sırasında ortamdaki su miktarı çok olursa da tohum yeterli oksijen alamaz ve çimlenme durur.
Su miktarının azalması ile embriyonun gelişimi durur ve embriyo çimlenme zamanına kadar dormansi yani uyku halinde kalır.
Dormansi de metabolik hız çok yavaşlar ve embriyo büyümez.
Bazı türlerde parçalanmamış tohum kabuğu da dormansiye neden olur.
Bitki tohumlarında dormansi olumsuz çevre koşullarına karşı geliştirilmiş bir adaptasyondur.
Apsesik asit hormonu dormansiyi oluşturur.
Dormansinin süresi bitkinin türlerine bağlı olarak farklılık gösterir.
Bir tohumun dormanside kalma süresi ve çimlenme yeteneğini koruması bitki türüne ve çevresel faktörlere göre değişebilir.
Bu süre birkaç gün kadar kısa olabileceği gibi birkaç yıl da olabilir.
Bitkinin çimlenmesi için dormansinin kırılması, bitkinin yetiştiği çevre koşullarıyla bağlantılıdır.
Çimlenmede giberellin hormonu etkilidir.
Çevresel faktörler uygun hale geldiğinde tohum dormansi evresinden çıkar ve çimlenir.
Olgunlaşmış bir tohumdaki embriyonun uygun koşullarda yeni bitkiyi oluşturmak üzere tohum kabuğunu çatlatarak dışarı çıkıp gelişmesine çimlenme denir. Çimlenmenin gerçekleşmesi için ortamda yeterli miktarda su, oksijen bulunması ve sıcaklığın uygun olması gerekir.
Uygun koşullarda ozmozla su alan tohumun hacmi artar ve tohum kabuğu çatlar.
Tohumun su alması embriyoda metabolik değişiklikler başlatır.
Su alan tohum genişler ve tohum kabuğu çatlar.
Suyun alınmasından sonra enzimler çenek ve besi dokudaki besin maddelerini sindirmeye başlar.
Besin maddeleriyle embriyonun büyüyen kısımlarındaki hücrelerin bölünüp çoğalması için gerekli enerji sağlanır.
Mitoz ile çoğalan embriyo hücreleri farklılaşarak embriyonik kök ve embriyonik gövdenin gelişmesini sağlar. Tohumun kabuğundan önce embriyonik kök çıkar ve yerçekimi yönünde toprak içinde büyüyerek bitkinin kökünü oluşturur.
Sonra gövde çıkar. Gövde ve yapraklar toprak üstünde gelişir.
Tohumun çimlenmesinde genetik ve çevresel faktörler etkili olur.
Çevresel faktörlerin en önemlileri sıcaklık, su ve oksijendir.
Bazı bitki tohumları çimlenmek için ışığa ihtiyaç duyar.
Tohumun çimlenmesi için ortamda yeterli miktarda su olması gerekir.
Tohumu alınan su, metabolik faaliyetleri hızlandırır, enzim faaliyetlerini başlatır.
Yeterli suyun olduğu ortamlarda tohum çimlenerek gelişir.
Tohum çimlenmesi için gerekli olan su, çimlenme sonrası bitkinin büyümesi için de gereklidir.
Birçok bitki tohumu belirli bir sıcaklık aralığında çimlenir. Sıcaklık enzimlerin çalışma hızında ve tohumun su almasında etkilidir.
Çimlenme için diğer koşullar uygun olsa bile minimum bir sıcaklığın altında veya maximum bir sıcaklığın üstünde çimlenme gerçekleşmez.
Soğuk ortamlarda çimlenme yavaştır.
Çimlenme için gerekli olan sıcaklık bitki türlerine göre farklılık gösterir.
Bitkinin türüne bağlı olarak sıcaklığın belli bir değere kadar yükselmesi çimlenme hızını arttırmaktadır. Çimlenme sırasında metabolik faaliyetlerin gerçekleşmesi için enerji de gereklidir. Embriyonun gelişimi için ihtiyaç duyulan enerji çeneklerdeki besinlerin oksijenli solunumla parçalanması ile sağlanır.
Yeterli oksijenin olmadığı ortamlarda çimlenme süresi uzar veya çimlenme gerçekleşmeyebilir.
Tohumun çimlenmesi sırasında ortamdaki su miktarı çok olursa da tohum yeterli oksijen alamaz ve çimlenme durur.
