M'nin yazımı.
Karşımıza genellikle soru eki olarak çıkar.
Soru 2 mi daima ayrı yazılır ve kendisinden önceki sözcüğün son üçlüsüne bağlı olarak ünlü uyumuna uyar.
Soru iki ayrı yazılacak.
Ek dediğin denildiğinde bakmayalım, ayrı yazılmakta ekler.
Genellikle birleşik gibi.
Kafamızda bir bilgi olabilir mi?
Ek olarak geçer fakat ayrı yazılır.
Yemeğinizi yediniz mi?
Derken ne yaptı?
Ayrı yazdı.
Ders çalıştın mı?
Derken ne yaptı?
Ayrı yazdı.
Ve şuradaki ünlüye göre burada da bir ünlü uyumuna uyuldu mı?
Şekline büründü.
Bu saatte uyudum mu?
Derken yine aynı şekilde bir ünlü uyumuyla karşı karşıyayız.
Demek ki soru iki mi daima ayrı yazılacak ve ünlü uyumuna uyum sağlayacak?
Soru ekinden sonra gelen ekler bu eki bitişik yazılır.
Yani bakalım örneğimizde arkadaşıma gidebilir miyim?
Dedi.
Soru cümlesi mi?
Soru ikimiz sonrasında gelen ek ne yaptı?
Birleşik şekilde yazıldı mi?
Daima ayrı.
Sonrasında gelen ek niye birleşik yazılacak?
Beni dinliyor musunuz?
Derken Evet mi?
Bu şeklini bürünmüş gelen ek?
Buraya birleştirilmiş yani.
Dinliyor musunuz sunuz?
Şekli ayrı şekilde yazılmayacak.
Muğla'dan maviden sonra gelen ekibimiz bizim ne olacak?
Soru ekine birleşik olarak yazılacak.
Yani şöyle bir ifade yanlış olur.
Derse eğer, bu tamamen yanlış bir kullanım olur.
Kimi eki sözcüye zaman ve pekiştirme anlamları da katmaktadır.
Bu durumlarda da ne yapılıyor?
Mutlaka ayrı yazılacak, hangisi farklı anlamda kullanılmıştır?
Şeklinde soru kalıbı karşımıza çıkabilir.
Güzel mi güzel bir yemek yapmış derken, buradaki kimiz?
Bizim soru anlamında değil.
Hangi anlamda pekiştirme anlamında karşımızda?
Yani çok güzel bir yemek.
Demeye çalışıyor, pekiştiriyor yani.
Akşam oldu mu herkes evine çekilir derken baktığımız zaman bu da nedir?
Akşam olduğu zaman herkes evine çekilir demeye çalışıyor.
Yani burada da ne var?
Zaman anlamı vardır.
Demek ki iyiyi gördüğümüzde minik, değişik şekillerini gördüğümüzde hemen soru cümlesidir diye düşürmeyeceğiz.
Mesela bunun sonuna soru işareti koymamış, burada bir yazım hatası vardır şeklinde düşünmeyecek.
Demek ki ilk önce anlama bakacağız.
Sonrasında zaten durumu ortaya çıkartmış oluruz.
Karşımıza genellikle soru eki olarak çıkar.
Soru 2 mi daima ayrı yazılır ve kendisinden önceki sözcüğün son üçlüsüne bağlı olarak ünlü uyumuna uyar.
Soru iki ayrı yazılacak.
Ek dediğin denildiğinde bakmayalım, ayrı yazılmakta ekler.
Genellikle birleşik gibi.
Kafamızda bir bilgi olabilir mi?
Ek olarak geçer fakat ayrı yazılır.
Yemeğinizi yediniz mi?
Derken ne yaptı?
Ayrı yazdı.
Ders çalıştın mı?
Derken ne yaptı?
Ayrı yazdı.
Ve şuradaki ünlüye göre burada da bir ünlü uyumuna uyuldu mı?
Şekline büründü.
Bu saatte uyudum mu?
Derken yine aynı şekilde bir ünlü uyumuyla karşı karşıyayız.
Demek ki soru iki mi daima ayrı yazılacak ve ünlü uyumuna uyum sağlayacak?
Soru ekinden sonra gelen ekler bu eki bitişik yazılır.
Yani bakalım örneğimizde arkadaşıma gidebilir miyim?
Dedi.
Soru cümlesi mi?
Soru ikimiz sonrasında gelen ek ne yaptı?
Birleşik şekilde yazıldı mi?
Daima ayrı.
Sonrasında gelen ek niye birleşik yazılacak?
Beni dinliyor musunuz?
Derken Evet mi?
Bu şeklini bürünmüş gelen ek?
Buraya birleştirilmiş yani.
Dinliyor musunuz sunuz?
Şekli ayrı şekilde yazılmayacak.
Muğla'dan maviden sonra gelen ekibimiz bizim ne olacak?
Soru ekine birleşik olarak yazılacak.
Yani şöyle bir ifade yanlış olur.
Derse eğer, bu tamamen yanlış bir kullanım olur.
Kimi eki sözcüye zaman ve pekiştirme anlamları da katmaktadır.
Bu durumlarda da ne yapılıyor?
Mutlaka ayrı yazılacak, hangisi farklı anlamda kullanılmıştır?
Şeklinde soru kalıbı karşımıza çıkabilir.
Güzel mi güzel bir yemek yapmış derken, buradaki kimiz?
Bizim soru anlamında değil.
Hangi anlamda pekiştirme anlamında karşımızda?
Yani çok güzel bir yemek.
Demeye çalışıyor, pekiştiriyor yani.
Akşam oldu mu herkes evine çekilir derken baktığımız zaman bu da nedir?
Akşam olduğu zaman herkes evine çekilir demeye çalışıyor.
Yani burada da ne var?
Zaman anlamı vardır.
Demek ki iyiyi gördüğümüzde minik, değişik şekillerini gördüğümüzde hemen soru cümlesidir diye düşürmeyeceğiz.
Mesela bunun sonuna soru işareti koymamış, burada bir yazım hatası vardır şeklinde düşünmeyecek.
Demek ki ilk önce anlama bakacağız.
Sonrasında zaten durumu ortaya çıkartmış oluruz.
