4. Bu öykücümüz, çevreyle bağlarını koparmış, yenik, yalnız tiplere eğilir. Tüm hayatı kentin karmaşasına hapsolmuş, hayat deney

4. Bu öykücümüz, çevreyle bağlarını koparmış, yenik, yalnız tiplere eğilir. Tüm hayatı kentin karmaşasına hapsolmuş, hayat deneyiminde yenilmiş öykü kişileri; yenilgilerinin izleri ve yaraları ile sokaklarda, meyhanelerde, kahvehanelerde yapayalnızdırlar. Bu kahramanlar bazen bir aşk mağdurudur, bazen bir edebiyat ortamı yenilmişidir. Sonuçta kalabalıkların yürüyüşüne bir türlü ayak uyduramayan tipik tutunamamışlardır ve çevrelerine kırgın, kızgın ve küskündürler. Dolayısıyla tüm öykülerde, kırık, lirik ve giderek eleştirel bir dil baskındır. Öykü kişileri durmaksızın sıkılır, etraflarında onları mutlu edecek hiçbir şey yoktur. Çünkü dışarıda insanın mutsuzluğunu çoğaltan bir düzenek vardır. Her şeyin farkına varmış bir insanın mutlu olması düşünülemez. Farkındalık, mutsuzluğu, yalnızlığı, hüznü getirir. Birey hep geçmişe bakar. Orada ise hep yenilgi vardır. En derin boşluğu aşklar oluşturur. Çünkü aşklar hüsranla sonuçlanmıştır. Kavuşmamanın adı konmuş bir nedeni de yoktur. Ayrılmıştır, o kadar. Bu parçadan hareketle sözü edilen öykücünün öykü kişileriyle ilgili aşağıdakilerden hangisi söylenemez? A) İletişimsiz kişilerdir. BYaşamdan zevk almamaktadırlar. Bir hayat-acemisi gibi ortalıkta kalakalmışlardır. D Entelektüel seviyesi yüksek, duyarlı kişilerdir. E Hayal kırıklığıyla sonuçlanmış aşkların boşluğunu yaşarlar. YAYINLARI LİMİT