50 FARUK NAFIZ CAMLIBEL HAR DUVARLARI - TOPLU SIRLER 51 ÇİÇEKTEN ADALAR KIŞ BAHÇELERİ Her sahile bir müjde götürmek emeliyle, Ya

50 FARUK NAFIZ CAMLIBEL HAR DUVARLARI - TOPLU SIRLER 51 ÇİÇEKTEN ADALAR KIŞ BAHÇELERİ Her sahile bir müjde götürmek emeliyle, Yaptikti beyaz bir gemi ilhâmın eliyle; Hisler gibi açtıktı hayal uſkuna yelken. Her mevsimimiz başka bir iklimde geçerken, Bir gün, gemimiz parçalanıp kaldı kenarda... Mihmånız o günden beri zümrüt kayalarda, Dinmiş denizin şarkısı, rüzgâr uyumakta, Rıhum boyu sonsuz bir üzüntüyle karalı... Körfez duşünür, Kanlıca mahzundur uzakta, Mevsim gibi sislenmiş Emirgan, Çinaralu. Can verdi kışın sunduğu taslarla zehirden, Her gonca kızıl bir gül açarken yolumuzda. Üstündeki son dallar ağarmış diye birden, Pas tuttu bu akşam sulann rengi havuzda. Alemle bütün bağlanmız böyle çözüldü; Talih bize ancak bu kazadan beri güldü. Gördük ki, sa'adet bize bizden de yakınmış; Hissettiğimiz her sızı bir başkasınınmış! Bir ben varım artık bu yeşil kıtada, bir sen; Rüzgârla sudur başka bir âhenk işitirsen. Alemden uzak, hadiselerden heyecansız, Hayrânız açan gülle uçan bulbule yalnız. Her gün dönerek bir yeni şarkıyla çimenden Her gün duyarım bestelenen şarkımı senden. Kim și rini duymuş ki bizim mâtemimizde, Misra dizelim başkasının derdine biz de? Yerlerde gezen hátralar var korulukta: Yapraklar, atılmış nice mektuplara eştir. Mehtaba çalan sapsan benziyle, ufukta, Binlerce dalın verdiği tek meyve güneştir! içlenme, tabi'attaki yekpare kederden, Yas tutma, dagılmış diye kuşlarla çiçekler: Onlar donecektir yine gittikleri yerden, Onlarla giden günlerimiz dönmeyecekler! Göçsün, ne çıkar, her gün uzaklarda bir alem; Bulmuş yeniden cenneti Havvâ ile Adem.