9. Ama neye derler ki her ateş söner, yürekteki ateş sönmez diye. Meğer bu sönmeyen ateşten bir kıvılcım kalmış küller içinde. T

9. Ama neye derler ki her ateş söner, yürekteki ateş sönmez diye. Meğer bu sönmeyen ateşten bir kıvılcım kalmış küller içinde. Tel tel tutuştu saçlarında ve gül Asli, gerçek alevden bir dal oldu; döne döne yandı, yana yana döndü kıbleye doğru. Ve külleri karıştı Kerem'in külüne... Bu dünya, ölümlü dünya; topraktan geldik, toprağa gideceğiz ama bir gül koklamadan yanıp kül olmak da dayanılır gibi değil. Ne denir: Elhükmilillah... Hâmiş: Doğrusu böyledir bu hikâyet; gayrisi ya dizmedir ya bozmadır nihayet... Şu haşiye de bizim rahmetli hikâyeci Ağa Dayı’dan rivayet: Deli divaneye dönen Sofu kardeş bu külleri çevresine doldurup götürmüş ve Erciyes'in kuş uçmaz kervan geçmez bir köşesine gömmüş bunu... Gel zaman git zaman küller içindeki iki kıvılcım, ateşten bir çekirdek olup filiz vermiş, dal vermiş; derken efendim bir ulu ağaç olup yedi kat göğe ermiş. Hikmet-i Huda, her yıl bu ağaçtan üç elma düşermiş, kimin ne muradı varsa onun başına... Bu yıl da bu elmalar benim başıma düşmüş olacak! Yoksa bu yürekler acısı hikâyeyi yazıp destan edebilir miydim? Doğrusu kuş kanadı kalem olsa derya deniz mürekkep yine ne yazılır ne çizilirdi bu! Şimdi bu nasibime şükredip üç elmanın birini okudum, üfledim, Kerem'in ruhuna bağışladım; birini Aslı'nın ruhuna; birini de her kardeşten ileri Sofu kardeşe... Mevla'm uğratmasın kimseyi böyle aşka, ateşe... Bu parça aşağıdaki edebî türlerin hangisinden alınmış olabilir? A) Destan BDMasal C) Efsane D) Menkıbe E) Halk hikâyesi