A A. AKTİF ÖĞRENME YAYINLARI 14. İbn Sînâ, Varlığı üçe ayırır: zorunlu (vâcib-ül vücud), müm- kün olan (mümkin-ül vücud) ve mümk

A A. AKTİF ÖĞRENME YAYINLARI 14. İbn Sînâ, Varlığı üçe ayırır: zorunlu (vâcib-ül vücud), müm- kün olan (mümkin-ül vücud) ve mümkün olmayan (müm- teni-ul vücud) varlıklar. İbn Sînâ, mümkün olmayan varlık- ları sadece mantık açısından kabul eder. Onun ontolojik olarak yoğunlaştığı varlık ilk ikisidir. Zorunlu varlık; varlığı başka bir varlığa muhtaç olmayan, ezelî ve ebedî varlıktır. Mümkün varlık; etrafta görülen, sürekli bir şekilde var olan ama daha sonra yok olan varlıklardır. Bu varlıklar, zorunlu varlıktan taşma sonucunda çıkmıştır. Zorunlu varlık yarati- cidir ve ilk olarak aklı yaratır, ilk akıl da ikinci aklı yaratır ve bu yaratma sürekli devam eder. Bu görüş, İslam felsefe- sinde sudûr nazariyesi (kuramı) olarak da bilinir ve temel- leri Plotinos'a dayanır. İbn-i Sina'nın bu fikirleri, MS 2. yy - MS 15. yy İslam felsefesinin hangi problemiyle ilişkilidir? A) Tanrı karşısında insanın özgürlüğü B) Tanrı'nın bilgisinin nasıl elde edileceği C) Dine uygun toplumsal düzenin nasıl olması gerektiği D) Tanrı'nın varlığının kanıtları E) Din ve felsefe ilişkisi