Ben yazdığım her metinde, cümleleri okurken sese dikkat ederim. Onunla çok uğraşırım. Bu kadar uzun yazmamın sebebi sanırım bu.

Ben yazdığım her metinde, cümleleri okurken sese dikkat ederim. Onunla çok uğraşırım. Bu kadar uzun yazmamın sebebi sanırım bu. Doğal olarak şiir gerçekten çok zor bir sanat ama ne de of- sa kısa. Şiirde bunu yapmak bayağı zor bir iştir. Ama şiirle uğraş- tığım zamanlardan beynime kazınmış o ses daima kulağımdadır ve bugün bir romanı okurken de o sese çok dikkat ederim. Ve o sesi duymazsam o romanı sevmem. Sıradan bir anlatıma sahip, dümdüz bir sesle yazılmış bir roman hiçbir şey ifade etmez bana. Bence o, iyi çekilmiş film gibi bir şeydir. Bir edebiyat eseri değil- dir. Bir romanı okuduğum zaman, bir kitabı okuduğum zaman o sesi hissetmek isterim. Edebiyatın insana verdiği gerçek haz ben- ce budur. Bir müziği dinlemek gibi... Bu bakımdan şiirle çok kök- lü bir geçmişim olmasına rağmen belki de saygımdan dolayı şiir yazamıyorum, yazmıyorum. Düşüncelerini bu sözlerle açıklayan birinin aşağıdakilerden hangisini söylemesi beklenemez? A) Şiirde müzikal etkiyi yansıtmak bu türün kendine özgü yapı- sından dolayı oldukça güçtür. B) Roman, anlatılacak hikâyesi olan bir yazarın ellerinde gerçek sesini ve değerini bulur. C) Okuduğum bir metne sözcüklerin ritmi eşlik etmiyorsa o me- tinden keyif alamam. D) Sanat yapıtının salt gerçekten beslenmiş olması o yapıb ba- şarılı yapmaya yetmez. E) Edebiyat yapıtına kimlik kazandıran öge yaratıcısının anlatıma işlediği ahenktir.