Dostoyevski, ancak kendimizi berbat hissettiği- mizde, acı çekebilme sınırımızın sonuna varmış- sak ve yaşamı bütünüyle alev ale

Dostoyevski, ancak kendimizi berbat hissettiği- mizde, acı çekebilme sınırımızın sonuna varmış- sak ve yaşamı bütünüyle alev alev yanan bir yara diye algılıyorsak, eğer artık yalnızca çaresizliği soluyorsak ve umutsuzluğun bin bir ölümünü yaşamışsak, işte ancak o zaman okumamız ge- reken bir yazardır. (1) Ancak o zaman, yani acıdan yapayalnız kalmış, felce uğramış olarak yaşa- maya baktığımızda, o vahşi ve güzel acımasızlığı içerisinde yaşamı artık anlayamaz olduğumuzda ve ondan hiçbir şey istemediğimizde, evet, ancak o zaman bu korkunç ve görkemli yazarın müziği- ne açığız demektir. (II) Böyle bir durumda artık bir izleyici olmaktan, yalnızca okuduklarımızın tadına varıp onları değerlendirmekle yetinen kişiler olmaktan çıkmış, Dostoyevski'nin eserlerindeki o zavallı ve yoksul kardeşlerin arasına katılmışız demektir. (III) Ve yine ancak o zaman Dostoyev- ski'nin müziğine, bizi, teselli etmek için söyledik- lerine, sevgisine kulak veririz. (IV) Ancak o zaman onun korkutucu, çoğu kez cehennemden farksız dünyasının anlamını kavrarız. (V) 7. Bu parçadaki numaralanmış yerlerden hangisine düşüncenin akışına göre "O zaman biz de onların acılarını çekeriz, onlarla birlikte, soluk bile almaksızın, yaşamın anaforuna, ölümün sonrasız öğüten değirmenine bakışlarımızı dikip kalırız." cümlesi getirilebilir? (A) I BY 11 CIII DYIV Ne dar da de. Bu EYV