Karım, belirmeğe başlıyan pencerenin önünde oturuyordu: Bütün geceyi orada geçirmişti. - Sen hâlâ yatmayacak mısın, dedim. Doğru

Karım, belirmeğe başlıyan pencerenin önünde oturuyordu: Bütün geceyi orada geçirmişti. - Sen hâlâ yatmayacak mısın, dedim. Doğruldu. Kül rengi pencerenin önünde sadece bir gölgeden ibaretti. Fakat bu gölgede, be- raber geçirdiğimiz yirmi küsur yılın her gününden bir şey vardı. Ezan okunuyor, diye mırıldandi. Sesi bana hüzün verdi. Odamız bu dünyadan, duyguların erişemeyeceği kadar ötede gibiydi