1. 19. yüzyılda pozitivist (olgucu) gelenek yerleştiği için nesnenin ya da figürün yapısına odaklanmaktan çok bu yapıyı oluştura

1. 19. yüzyılda pozitivist (olgucu) gelenek yerleştiği için nesnenin ya da figürün yapısına odaklanmaktan çok bu yapıyı oluşturan etmenleri de gözlemleme yoluna gidilmiştir. Daumier'in büstle- rinde de et-kemik-kas örüntüsünden daha fazla kişilerin karak- teristik özellikleri ve konumları dolayısıyla yarattıkları duygular ön plana çıkar. Bu büstlerde izleyiciyi gülmeye yönlendiren şey, kişilerin abartılı ve yapıştırılmış ruh hâlleridir. Yüzlerdeki eksik- lik-sakatlık gibi durumlar vurgulanmaz; aksine, zihniyetlerinin oluşturduğu kurgusal mimikleri dikkat çeker. II. Bahtin, Karnavaldan Romana ismini verdiği derlemesinde gül- meyi şöyle açıklar: "Gülme; bir nesneyi yakınlaştırma konusun- da, kişinin onun her tarafını teklifsizce, samimi bir şekilde yok- layabileceği, evirip çevirebileceği, içini açabileceği, üstünden al- tından bakabileceği, dışındaki kabuğu açıp içini gözleyebileceği, kendisinden kuşku duyabileceği, dağıtabileceği, kesip parçalaya- bileceği, tüm çıplaklığıyla ortaya çıkarabileceği, serbestçe ince- leyebileceği ve onunla deney yapabileceği kaba bir temas min- tikasına sürükleme konusunda fevkalade bir güce sahiptir." Da- umier de bu karikatür heykelleriyle bizi bu denli yoğun bir temas alanına çağırır, tam da bu yüzden güleriz. Yukarıdaki numaralanmış parçaların anlatımıyla ilgili olarak aşağıdakilerden hangisi söylenemez? A) I. parçada karşılaştırma söz konusudur. B) I. parçada neden-sonuç ilişkisine yer verilmiştir. C) 1. parçada sayıp dökmeye başvurulmuştur. D) II. parçada hem alıntı yapma hem de tanık gösterme denile- bilecek bir düşünceyi geliştirme yolu kullanılmıştır. E) II. parçada benzetme yoluyla bir somutlama yapılmıştır.