10. Sevgi yalnız insana vergi olmasa da insanın gene en ulu daygusudur. Anamızı, babamızı, kardeşlerimizi, çoluğumuzu çocuğumuzu

10. Sevgi yalnız insana vergi olmasa da insanın gene en ulu daygusudur. Anamızı, babamızı, kardeşlerimizi, çoluğumuzu çocuğumuzu görünce içimizin titremesi, onları anarken yüre- ğimizin ya kaygılı bir sevinç, ya sıcak bir üzüntü ile çarpması dünyamızı genişletiverir. Bir kendimiz için yaşamaktan, öz tasalarımızın çemberinden kurtuluruz. Bir de gönülden kim- seye bağlı olmayan, kimseyi aramayan, özlemeyen bir kişi düşünün; akıllı olsun, doğru olsun, acımak nedir, isterseniz onu da bilsin, siz gene bir ürpermez misiniz? Bütün üstün- lükleri o yalnızlığı ile sanki yok oluvermez mi?... Doğum ile ölüm arasındaki yolu acılarla da, zevklerle de zenginleştiren hep o sevgi, kendimizden başka kimselerle ilişiğimiz olduğu duygusudur. Yoksa var olduğumuzu bile anlamaz, düşsüz bir uykudan uyanmaksızın geçer giderdik. Bu parçada aşağıdaki metin türlerinin hangisine özgü nitelikler ağır basmaktadır? A) Röportaj D) Söylev B) Hatıra C) Deneme E) Köşe yazısI