13. Zürafa ve Akasya Ağacı Sahraaltı Afrika'nın simgesi haline gelmiş Akasya ağaçları kendine has bir özellik ge- liştirmiştir.

13. Zürafa ve Akasya Ağacı Sahraaltı Afrika'nın simgesi haline gelmiş Akasya ağaçları kendine has bir özellik ge- liştirmiştir. Otobur hayvanlar tarafından tercih edilen bu ağaç dikenli olmasının yanın- da, dalları zürafalar tarafından parçalanmaya başlamasıyla hasarı algılar ve çevredeki ağaçları uyarmak için etilen gazı yaymaya başlar. Etilen gazını fark eden diğer ağaçlar yakınlarda bir zürafa olduğunu idrak ederek yapraklarına tanen pompalamaya başlar. Yüksek miktarda tanen, otobur hayvanların rahatsızlanmasına ve hatta ölümüne se- bep olabilir. Bu yüzden zürafalar akasya ağaçlarının dallarını, ağaçlar arası hava ile- tişiminin güç olduğu rüzgarlı havalarda kemirmeyi tercih ederler. Rüzgarsız havada zürafaların bir akasya ağacının dallarını kemirdikten sonra yakınlardaki diğer ağaçları kemirmediği, yaklaşık 100 metre yürüdükten sonra karşılarına çıkan ağaçları tercih ettikleri gözlemlenmiştir. Ayrıca zürafalar akasya ağaçlarının dallarını yemek için zürafaların dilleri de oldukça ilginç- tir. 50 cm uzunluğa ulaşabilen bu dilin ucu kösele benzeri bir yapı ile kaplıdır. Böylece zürafaların temel besini olan dikenli akasya ağaçları ve kaktüsleri gayet rahat bir şekilde yiyebilirler. Verilen bilgiler incelendiğinde aşağıdaki yorumlardan hangisi yapılamaz? Zürafalar akasya ağaçlarını yemek için dillerinde çeşitli adaptasyonlar geliştirmişlerdir. Zürafaların zehirli tanen maddesinden kaçmak için rüzgarlı havaları ve birbirinden 100 metre uzaktaki ağaçları tercih e meleri bir adaptasyondur. Bu ağaçların otçul hayvanlardan korunmak için geliştirdiği adaptasyon kalıtsaldır ve nesilden nesile aktarılır. D) Akasya ağaçlarının zehirli tanen maddesini salgılaması akasya ağacının neslinin tükenmesini engeller.