21. Gençlik yıllarımda insanlarla değil de kırlarla, bayırlarla ve sanat yapıtlarıyla aramda daha bir sıkı, daha bir içten ilişk

21. Gençlik yıllarımda insanlarla değil de kırlarla, bayırlarla ve sanat yapıtlarıyla aramda daha bir sıkı, daha bir içten ilişkiler vardı. Hatta yıllar yılı yaratmayı düşlediğim bir eserde hava, toprak, su, ağaç, dağ ve hayvan olacaktı yalnız; içinde insan yer almayacaktı. İnsanı ruha giden yoldan işte öylesine sapmış, isteklerinin tutsaklığına yakalanmış görüyordum; hayvanlardan, maymunlardan farksız, alabildiğine hoyrat ve azgın, seğirtip duruyordu. İnsanları süse püse, ivir Zıvıra öylesine düşkün durumda görüyordum ki geçici bir zaman fena bir yanılgıya kapılmaktan yakamı kurtaramadım. Belki dedim kendi kendime, ruha götüren bir yol olarak insanın yüzüne çoktan kapandı kapı, insan geriye saymaya başladı, ruh denilen pinar; doğanın bir başka yerinde kendi kendine kaynayıp fışkıracak yer arıyordu. Bu sözleri söyleyen birinin geçmişle ilgili sorgulamalarında I. İnsanı aslına, özüne yaklaştıracak olan şifa kaynağı yine insan eliyle sunulacaktır insana. II. Insanlardan kaçmak en iyisi, doğa ve sanat benim için sığınılacak limanlardır. III. Yarının dünyasını kurmak gibi yüce bir görev, basit zevklerin peşinden koşanlara layık görülemez. düşüncelerinden hangilerine sahip olduğu söylenebilir? A) Yalnız I D) I ve III B) Yalnız III E) II ve III C) Ive II