25. Hikâye dinledikçe hikâye biriktirmeyi de öğreniyor insan. Ve hatta kendi hikâyesini oluşturmayı da... Nihayetinde "ben" dedi

25. Hikâye dinledikçe hikâye biriktirmeyi de öğreniyor insan. Ve hatta kendi hikâyesini oluşturmayı da... Nihayetinde "ben" dediğimiz şey, bir hikâyeler toplamı değil de nedir? Bazı hikâyeler çok önemlidir, şu an olduğumuz insan yapmıştır bizi onlar. Belki de bu yüzden en çok onları anlatmayı severiz. Dinleyici kitlesine göre süsleriz veya sadeleştiririz hikâyelerimizi. Ama en önemlisi, bir deneyimin ancak anlatıldığı zaman, bir hikâye kalıbına yerleştirildiği zaman gerçek anlamına kavuşmasıdır. Tekrar tekrar anlattığımız hikâye, zaman içinde değişir ve dönüşür çünkü bizim o deneyimle kurduğumuz ilişki de artık değişmiştir. Bizi bir zamanlar çok acıtan, çok yaralayan o hikâye giderek etkisini yitirmeye başlar. Bu sayede belki biz de artık konuyla dalga geçmeye başlarız hikâyemizi anlatırken. Veya çocukluğumuzla ilgili güzel bir şey hatırlarız bazen, anlatmaya başlarız ve anlattıkça fark ederiz ki geçmişi çok özlemişizdir; bu zamanlarda da mutlu hikâyemize hüzün karışıverir azıcık. Ama yine de hikâyelerimiz oradadır ve biz anlatmaya devam ederiz, sadece duygusal tonları biraz değişmiştir o kadar... Bu parçada "hikâye" ile ilgili asıl anlatılmak istenen aşağıdakilerden hangisidir? A) Hikâye, ağızdan ağıza dolaşarak kuşaktan kuşağa aktarılır. B) Hikâye, bize başka insanların hayatlarını anlama imkânı sunar. C) Hikâye sayesinde geçmişe duyulan özlem bastırılır. D) Hikâye, insan hayatını biyolojik bir olgu olmaktan çıkarır. Hikâye, unuttuğumuz tüm duyguları bize hatırlatır.