39. Bir gün annemin bulaşıklarına yardım ediyordum. Annem tabakları yıkıyordu, ben kuruluyordum. Mutfağın pencere- sinden, itfai

39. Bir gün annemin bulaşıklarına yardım ediyordum. Annem tabakları yıkıyordu, ben kuruluyordum. Mutfağın pencere- sinden, itfaiye barakaları ile başka evlerin mutfakları görü- nüyordu. Bu mutfaklarda da başka kadınlar, tavaları oyu- yor, tencereleri parlatıyor, tabakları yıkıyor, sebze ayıklı- yorlardı. Her gün öğle yemeği, akşam yemeği, her gün bulaşık, her gün temizlik, saatler boyu uzayan bir hiçlik, hiçlikten öte bir yere ulaşmayan bir sonsuzluk... Ben böyle yaşayabilecek miydim? Bir yandan tabakları dolaba yer- leştirirken "Hayır!" dedim kendi kendime. Benim yaşantım, başka yerlere ulaşacak mutlak, Bu parçadaki sözleri söyleyen kişi için aşağıdakiler- den hangisi söylenemez? A) Yaşamın var olmaktan öte bir amacının olduğuna inan- dığı B) Sıradan, kısır bir döngüyle yaşamını sürdürmek iste- mediği C) Yarınlara umutla bakabilen bir kişi olduğu D) Eğitim görerek çevreye uyum sağlamayı başardığı E) Kaderci bir anlayışa sahip olmadığı