a. 2 Ben Türk şiirini gül-i ra'nâya benzetiyorum; yarı sarı yarı kırmızı... Halk ve divan geleneğinden beslediği ?1 için iki ren

a. 2 Ben Türk şiirini gül-i ra'nâya benzetiyorum; yarı sarı yarı kırmızı... Halk ve divan geleneğinden beslediği ?1 için iki renkli. Rengini, kokusunu bizim havamız, su- yumuz ve toprağımızdan alan, bizim besleyip büyüt- tüğümüz bir gül. Edebiyatımızı doğru anlayabilmek için önce zihni- mizdeki ikiliği kaldırmamız gerektiğine inanıyorum. Türk kültürü, tarihi ve sanatı gibi edebiyatı da bir bü- tün. Şiir de bu bütünlük içinde gelişimini sürdürüyor. Farklı estetik çizgilere sahip olmakla birlikte, ortak bir kültür birikimine yaslanan halk ve divan edebi- yatımızın müşterekleri tahmin ettiğimizden çok daha fazla. Şimdiye kadar ısrarla farklı taraflarına dikkat çekildiğinden bu ikisinin biri birine zit ve tamamıyla farklı edebiyatlar olduğu sanılmış, arada uçurumlar yaratılmıştır. Ben bunun böyle olmadığını örnekleriy- n le ortaya koymaya çalıştım. Bu iki edebiyattan birini tercih veya reddetme duru- munda olduğumuzu sanmıyorum. İkisi de bizim. Ikisi de müşterek yaşanmış bir kültürün içinden süzülüp geliyor. Bu metin aşağıdaki savların hangisine karşı ya- zılmış olabilir? A) Divan şiiri estetik bakımından halk şiirinden daha çok gelişmiştir. B) Divan şiiri de halk şiiri de aynı kültürün ürünleridir. C) Divan Şiiri Arap, Iran etkisiyle oluşmuş sadece belirli bir kesime seslenen yabancı bir edebiyattır. D) Her iki edebiyat da Islamiyet etkisini taşır. E) Halk ve divan şiirinin kendine özgü dokuları vardır.