Amin? Ihsan arabacının kapısını açtığı bir kupayı gösterdi. Çe. kilmek istedi fakat Cemal onu görmüştü. Sesi biraz titre. yerek,

Amin? Ihsan arabacının kapısını açtığı bir kupayı gösterdi. Çe. kilmek istedi fakat Cemal onu görmüştü. Sesi biraz titre. yerek, "İhsan, ne kaçıyorsun kardeşim? Ayşe, arkadaşım Ihsan," diye birbirlerine takdim etti. Yemin edebilirim ki İhsan'a, Ayşe'nin gölgeli gözleri görmeden baktı ve görmeden beyaz elini uzattı. Fakat o, eski padişahların türbelerindeki saçak uçlarını öpen eski bir Osmanlı gibi, beyaz elin üstüne dindar ve heyecanlı eğildi. Annem Ayşe'nin boynuna sarıldı. Yanaklarından öp- tü, sonra onu odasına çıkardık ve Cemal'le yalnız bıraktık. Akşam aşağıya, el ele iki çocuk gibi indiler. İkisinin de gözleri şiş ve kırmızıydı. Fakat Cemal tamamen Ay- şe'nin etkisine girmiş, Ayşe de çölde kaybolan bir gurbet yolcusunun rastladığı tek bir insan gibi Cemal'e sarılmış görünüyordu. Ayşe'nin acısı Cemal'in gözlerine baktığı vakit patlayacak bir fırtına gibi gözlerini karartıyor fakat İhsan'ın mavi gözlerindeki erkek kuvvetinin kardeşliğiy- le dağılıyordu. Ertesi gün mitinge bizimle birlikte Ayşe de geldi. So- kaklarda anlamlı bir sessizlik vardı. Müslümanlar hari- kulade sessiz fakat karanlık görünüyorlar. Hıristiyanların hepsi endişeli; saldırgan olup olmamakta, Müslümanla- rin bu haliyle alay edip etmemekte kararsız görünüyor- du. Bütün deşilen çıbanlar arasında en koyu cerahat, yer- li Hıristiyanların velveleli zaferlerinden, arkalarını İngil- tere ve Fransa'ya vererek Türk'e yağdırdıkları öfkeden akıyordu. Bunun için Osmanbey önünde tramvaya bi- nerken kalabalık dikkate değerdi. Fakat biz ayrıntıları gö remiyorduk. Önümüzde sessiz yürüyen sakat kollu Ay- 1. Kapalı ve yalnız arkada oturulacak yeri olan, dört tekerlekli araba. (Y.N.) 36