an- Cumaları sevmem gerekir ama sevemem çünkü nem haftanın son günü gerildikçe gerilir ve yorganı üzerimden çekip suratıma bir b

an- Cumaları sevmem gerekir ama sevemem çünkü nem haftanın son günü gerildikçe gerilir ve yorganı üzerimden çekip suratıma bir bardak su döker. İşte o an deliririm. Akşama doğru, cumaya karşı güzel duygu- lar beslemeye başlarım. Okul çıkışında bir anda cuma- yı sevmeye başladığımı fark ederim. Veeeeeee cumartesiiii! Hayatımın en güzel iki günün- den biri. Diğeri de pazar zaten. Cumartesi ve pazar sa- bahları için saati kurarım. Annem ve babam uyurken erkenden kalkarım. Çocuk kitaplarındaki ve çizgi film- lerdeki bütün o uslu, anne babaların hayran olduğu muhteşem çocuklar gibi odamın perdesini açar, geri- nerek günü selamlarım. Banyoda dişlerimi fırçalar, yü- zümü bol suyla yıkarım. Sonra mutfağa gider, kendime kahvaltı hazırlayıp afiyetle kahvaltımı yapar ve tekrar dişlerimi fırçalarım. Sonra da ayakkabılarımı giyer, cırt cırtlarını yapıştırırım. Tam bu sahnede havalı havalı, ayakkabımın bağcıklarını bağlamam gerekir ama ya pamıyorum. O yüzden bu ya- şıma geldim, hâlâ cırt cırtlı ayakkabı giyiyorum. Bundan da hiç utanmıyorum. Ne var? 10 M11