Benim çocukluğumun ramazanları kara kışa rastlamıştı. Onun içindir ki kulağımda kalan ilk davul sesi oldukça kof ve hayli neşesi

Benim çocukluğumun ramazanları kara kışa rastlamıştı. Onun içindir ki kulağımda kalan ilk davul sesi oldukça kof ve hayli neşesizdir. Zira deri, rutubetten pörsümüş bulunurdu; ayrıca kapalı camlar ve kafesler ardından ses, içeriye boğuklaşarak girerdi. Fakat annemin kış Ramazan'ını yazınkilere tercih ettiğini hatırlıyorum. Kışın günler kısadır; insan bir de bakar, top vakti yaklaşıvermiş. Hâlbuki yazın, hararetten bunalmanızı, dudaklarınızın susuzluktan böcek kabuğu gibi kaskati kesilmesini bir kenara bırakınız, bir türlü akşam olmak bilmez ki...