Dün köprünün korkuluğuna dayadım elimi. Buz gibi Artik denize bakmak Serinletmiyor içimi Ne çare üşütüyor İşten çıkınca karanlık

Dün köprünün korkuluğuna dayadım elimi. Buz gibi Artik denize bakmak Serinletmiyor içimi Ne çare üşütüyor İşten çıkınca karanlık basıyor İnsanların hâli daha telaşlı Herkesin dilinde aynı şey Odun derdi. Kömür derdi. Necati Cumali Ana Duygusu: