Edebiyat âleminin sakıncalı iki kelimesi var: Biri para, diğeri po- pülerlik. Nedense bizde para için yazmak ayıp zannedilir. Bi

Edebiyat âleminin sakıncalı iki kelimesi var: Biri para, diğeri po- pülerlik. Nedense bizde para için yazmak ayıp zannedilir. Bir de popüler olmak kötü bir şey addedilir. Ben her iki genellemenin de ön yargı olduğunu düşünüyorum. Bir kere her yazar okun- mak ister. İkincisi, yazarın yaptığı işten para kazanmak isteme- si kadar doğal bir şey olamaz. "Edebiyatçı yaptığı işten para kazanmamalı." demek "Edebiyatı sadece aileden zengin olan- lar yapsın." demektir aslında. Edebiyatçının da bir insan olduğu dolayısıyla tıpkı diğer sanat ve meslek dallarındaki gibi para kazanmak durumunda olduğu ne yazık ki hâlâ tabu. Hâlbuki şairler ve yazarlar da kiralarını ya da çocuklarının eğitim gider- lerini ödemek durumunda olan insanlar. Bu durum tabii ki beni de etkiliyor. Mesela biri yerli diğeri yabancı iki edebiyat dergisi aynı anda yazı istiyor benden. O zaman bir tercih yapıyorum. Ne yazık ki Türkiye'deki edebiyat dergileri çok az telif ödüyor ya da ödemiyor ama yurt dışında yazarların sadece yazdıkları yazı karşılığında değil yaptıkları okumalar karşılığında bile belli bir ödeme almaları son derece doğal karşılanıyor. Aşağıdakilerden hangisi bu sözleri söyleyen sanatçının 11 yakındığı durumlardan değildir? A) Yazarların para kazanmak için yazmaması gerektiği ko- nusundaki genel yargı B) Türkiye'deki dergilerin yazarların emeğini maddi olarak tatmin edici bir şekilde karşılamaması C Yazarların da diğer insanlar gibi harcamalarının olduğu- nun düşünülmemesi D) Gündemde olup çok okunmanın olumsuz bir durum gibi algılanması BL lik A) Yazarların yayınevlerinden telif almayı bir utanç olarak görmeleri