Fakat çok geçmeden ormanın öbür ucunda birbiri arkasına devrilen ağaçları, gittikçe büyüyen meydanları görünce nasıl bir tehlike

Fakat çok geçmeden ormanın öbür ucunda birbiri arkasına devrilen ağaçları, gittikçe büyüyen meydanları görünce nasıl bir tehlikenin yanaş- den uzak tutmaya çabaladık. Fakat ormana düşen bu yara, yavaş yavaş ya- yıldı, kökleşti. En eski, en büyük ağaçlar, önünde bilmeden ürperdiğimiz, ceddimizmiş gibi çekindiğimiz ihtiyar gövdeler birbiri arkasına devriliyor, çıplak medyanlar gün günden artıyordu. Çocukluğumuzda güçbela arala- rından geçebildiğimiz, güneşin bile giremediği kuytu, sıkı yerlerde şimdi kel birer meydan vardı. Üzerlerinden yalnız ezilmiş otlar, ufak yongalar gö- rülen bir meydan... Sonra bu yara, işleyerek, büyüyerek bizim köyün balta- larına kadar dayandı. Biz buraya yabancı bir baltanın girmemesi için hep birden karşı koyduk. Ne para, ne tehdit bizden ağaçlarımızı alamayacaktı. Fakat şirket öyle dalavereler, dolaplar çevirdiki, nihayet odunumuzu sata- maz olduk. Kerestemiz elimizde kaldı, yok pahasına gene şirkete verdik.