Halit Ziya Uşaklıgil demişti. Bu yolda şakalarıyla Raci'yi kendisine düşman etmişti. Fakat ne beis var? Aslında Ahmet Cemil, her

Halit Ziya Uşaklıgil demişti. Bu yolda şakalarıyla Raci'yi kendisine düşman etmişti. Fakat ne beis var? Aslında Ahmet Cemil, herkes tara- fından takdir edilmiş olmakla onun düşmanlığını kazanmış olmuyor muydu? Herkes tarafından takdir edilmiş olmak sözüne de Ahmet Cemil, genel bir derinlik vermezdi. İnsanın olsa olsa kendi mesleği haricinde olanlarca yani bitaraflarca takdir edileceğine şüphe etmezdi. Onu arkadaş- ları seviyorlardı fakat o sevgi içinde kim bilir ne kadar saklı kinler, ne derin çekememezlikler mevcuttur! Bugün kendisini takdir edenler yarın kendisini düşürmeye sebep olabilecek bir şey yazsın-bakınız nasıl gülerler. Ah! Bu basın âlemi!.. Bir yıldan beri o âlemin az tecrübelerini mi görmüş, az acı- lıklarını mı tatmıştı! Okuldayken nasıl düşler kurardı! Bugün de o âlemde zevk olduğunu sanan kim bilir ne kadar genç vardır? Fakat bir kere o çirkin hayata girseler... Ahmet Cemil'in "gizli düşmanlık" ve "kıskançlık" dendikçe hep Raci aklına gelirdi. Bu adam, basın çevresinde bir cins yaratıkların özel örneğidir. Düzeltmelere bakarken dizgi yanlışlarına dik- kat edecek yerde, ötekinin berikinin hatalarını bulmaya çalı- şır. Bir gün sözgelişi Ahmet Cemil'in bir makalesinde yanlış bir isim tamlaması bulsa, bir hafta alay geçer. Kuralları çok iyi bilmekle aşırı derecede övünür; Arapça ve Farsçayı da iyi bil- mek iddiasındadır ama bir keresinde Arapça bir gazetenin üç satırını bile tercüme edememişti. Gazetede görevi, muhabir- lerin getirdiği haberleri düzeltmekten ibarettir. Ne vakit küçük bir makaleye ihtiyaç görülse, işin kendisine havale olunma- sından korkarak, akşam içkiyi fazla kaçırdığı için kafasının sersem olduğundan söz eder. - 30- d S 2 € I