. Işte bu sırada uzaktan uzağa bir tren sesi... Bir çığlık, ayrılığın, hasretin, gidip de dönememenin sararmış fotoğrafı... Ben,

. Işte bu sırada uzaktan uzağa bir tren sesi... Bir çığlık, ayrılığın, hasretin, gidip de dönememenin sararmış fotoğrafı... Ben, o zaman ateşle yanan alnımı cama dayarım. Yağmur kırbaç gibi iner tepelere. Süzülen damlaların arasından, aşağılara, vadide ışıltılarla kıvrılıp giden demiryoluna bakarım. Kara tren az sonra karanlığın içinden o büyülü projektörünü yaka yaka çıkıp gelecektir; küçük istasyonda gözyaşlarını yağmura karıştıran, dudakları titreyen, birbirine sarılan bir avuç yolcu ile onları uğurlayanları bir süre aydınlatıp, sonra bir kısmını koparıp alarak çekip gidecektir. Geride düğümlenen hıçkırıklar, yağmurun dinmeyen sesi ve yalnızlık... Kimse kıpırdayamaz. Ta ki kara tren tünele doğru kıvrılan tepenin ardında kaybolan son vagonun son penceresindeki son kırmızı fenerini söndürünceye kadar... Bu parçanın anlatımıyla ilgili olarak aşağıdakilerden hangisi söylenemez? A) Betimleyici anlatımdan yararlanılmıştır. B) Somutlaştırma yapılmıştır. C) Yinelemeye yer verilmiştir. D) Kişiler, niteleyici sözcüklerle betimlenmiştir. E) İzlenimler, duygulara yer verilmeden anlatılmıştır.