O kötü şeyler yokmuş gibi yapma. Bana masal anlatma, hayatını anlat, diyor... O hayatı bir masalın içinden geçirmezsen anlatmaya

O kötü şeyler yokmuş gibi yapma. Bana masal anlatma, hayatını anlat, diyor... O hayatı bir masalın içinden geçirmezsen anlatmaya değecek bir etkisi olmaz ki, diyemiyorum elbette. Zihnim öyle dağınık ki bugünlerde... O dağınıklık içinde yönümü kaybetmiş gibiyim. Hatırladıklarımın ne kadarı gerçekti, ne kadarını kendim tamamladım ve tamamladığım o bütüne ben ne kadar inandım, şu anda bilemiyorum. Kendim için de en başından başlamalıyım belki. Hikâyemizi hiç bilmeyen birilerine anlatıyormuş gibi anlatmalıyım. Bu defter... Yıllardır bir çekmecede duran turkuaz deri kapaklı, çizgili, kalın defter. Ayvalık'tan İstanbul'a taşınmamızdan birkaç yıl sonra almıştım aslında. Yine böyle masalda mı, gerçekte mi olduğumu bilmediğim bir anda uzanmıştı elim kapağına. Kalbim onca zaman sonra Serdarla karşılaşmanın şaşkınlığıyla gümbürdüyordu o gün. Karşılaşma deyince... Yolda burun buruna geldiğimizi zannedebilir bunu duyan ama hayır, öyle olmadı. Serdar, halamın bahçe kapısından içeri ağır adımlarla girdi ve "Merhaba," dedi, sanki en son dün görüşmüşüz gibi. Ona yanıt vermek yerine, dönüp kahvaltı masasında oturan halama, babama ve kardeşlerime bakmıştım.