SAN il A inius 15. (1) Anne: Neyin var Ayşe? Bugün çok üzgünsün. Okuldan geldiğinden beri odandan çıkmadın. (1) Ayşe: Evet anne,

SAN il A inius 15. (1) Anne: Neyin var Ayşe? Bugün çok üzgünsün. Okuldan geldiğinden beri odandan çıkmadın. (1) Ayşe: Evet anne, çok üzgünüm. En yakın arkadaşım Melis, Türkçe dersine girmeden önce tüm sini- fin önünde bana bir şaka yaptı. Komik bir espri yapmak istedi ama tüm sınıf bana güldü. Çok utandım. Bundan sonra Melis ile konuşmak is- temiyorum. (II) Anne: Arkadaşlar arasında böyle şeyler yaşanabi- lir. Unutma ki hepimiz insanız ve yaratılışımız gereği de hiçbirimiz mükemmel değiliz. Herkes gibi, sevdiğimiz insanların saygı duydukları yanlışlarımız ya da eksiklerimiz var. Eğer arka- daşlarımız iyi kalpli, sadik, merhametliyse bu değerlerinin kıymetini bilmeliyiz. Onların hatala- rina takılmamalı, bizlere kattığı güzel değerlere odaklanmalıyız. (11) Ayşe: Yani demek istiyorsun ki Ayşe ile annesi arasında geçen diyalogda boş bırakılan yere aşağıdakilerden hangisi getiril- melidir? A Bize karşı hata yapan her insana ikinci bir şans Vermeliyiz. Seni üzen, duygularını inciten insanlardan kim olursa olsun uzak durmalısın. Hiç kimse mükemmel değildir, iyi olduğuna inandığımız arkadaşlarımızın değerini bilmeli- yiz. D) Tüm insanlar iyi niyetlidir, bana kötülük yapıyor gibi görünseler de aslında yardım etmek isti- yordur.