TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI / AYT 21. Eğer fabrikada gündüz yemeklerini vermeselerdi açlıktan ölürdüm. Bu yetmiyormuş gibi babam beni

TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI / AYT 21. Eğer fabrikada gündüz yemeklerini vermeselerdi açlıktan ölürdüm. Bu yetmiyormuş gibi babam beni ödünç para almam için zorlar, para getirmezsem bazen tokatlar, kolumdan tutup savurur, beni sofradan kovardı. Komşular kadar üvey annem de bana acır, yedi kat yabancı olduğu hâlde beni avuturdu. Ben akşam vakti evde içimi çekip önüme bakarak dayımın sorularına cevap veriyordum: - Sen neden okumuyorsun? Babam benden önce atılmıştı: - Kafası almıyor, o kadar zorladık. Dayım kızıyordu: - Bu zamanda herkes okuyor. Bak Samiha'ya, ortaokula gelmiş. Sana ayıp değil mi? - Ben biraz okuyup yazıyorum, dedim. - Hiç olmazsa ortayı okusan, kendine daha iyi bir iş bulurdun. Kaç para alıyorsun? - Haftada elli lira alıyorum. Ne yapıyorsun bu parayı, bak üstün başın dökülüyor. Babam yine sözü ağzımdan aldı: - Yarısını eve verir, geri kalanı ne olur bilmem. Ben ağlamaya başladım. Babam kaşlarını çattı; çünkü evde ağlamak da bana yasaktı. Eğer ağlarsam; babam üstüme yürür, beni susturuncaya kadar döverdi. Bu parçayla ilgili aşağıdakilerden hangisi söylenemez? Anlatıcının olayın içinde bir kahraman olarak verildiği Diyaloglardan oluştuğu Yöresel konuşmalara yer verildiği Farklı cümle türlerinin kullanıldığı EOlayın belirli bir zaman ve mekânda geçtiği