UZUN HİKÂYE pasajlar okuyormuş gibi, bütün teferruatı ile anla- tiyor. Ve ben yeniden beş altı yaşların pembe-be- yaz dünyasına

UZUN HİKÂYE pasajlar okuyormuş gibi, bütün teferruatı ile anla- tiyor. Ve ben yeniden beş altı yaşların pembe-be- yaz dünyasına gömülüyorum. Küçük istasyon binasının arkasında, battal bir hat- ta çekilmiş, eski bir vagonda kalıyorduk. Vagondan ev. Babam erkenden işe giderdi. Ben uyandığım- da yoktu yani. Annem o sırada dışarıda olurdu. Tavuklara yem veriyor tabii. Kızardım ona. Beni bekle, beni uyandır, birlikte yem verelim diye. Dışarıda yakıcı bir güneş vardı. Yazın güneş, kışın kar. Doğuda bir yerlerde olmalıydık. Annem vagon evin önüne bir bahçe kurmuştu. Vagonun çatısına çekilmiş iplere dolaşık ebruli, mavi kah- kaha çiçekleri, cennet süpürgeleri, gece safaları, kadifeler, hatta teneke kutulara dikilmiş iki de karanfil vardı. Havalar serinleyince karanfilleri içeri alırdık. Vagon evin ırmağa bakan yüzüne bir pencere açıl- mıştı. Karanfilleri onun önüne koyardık. Sabah uyandığımda, pencereden sızan güneş gözlerimi kamaştırır; ortalığı bir karanfil kokusu kaplardı. Tavuklar için küçük bir tahta kümes, bir de fino köpeğimiz vardı. Annem tulumbadan su çeker, elimi yüzümü yıkardı. Sonra vagonun gölgesine çekilip fasulye ayıklardı. Ben oralarda oynar, kargalara taş atardım. Öğleye doğru postal şandiz çuflaya Posta katarlar Bende kalan Tiren istasyo ler bağırış- el-yüz yıkar. yeniden tire Marşandizle itlerinin, kö gun, ihtiya Annem ist kadar gith sonra; yan dikten sor geler uzar irmağa ba rur saatle Makasçın suz koca on yaşla: fena hal ni, tekm birkaç l sinin ya Bebek.. bir kar yabani sinda bulurs re 8