yakmaya niyetleniyor. Oysa filmin sonunda öğreniyoruz ki me- ğer ağaçlar zehri bedenlerine alıp temizliyor, dünyayı yeniden yaşa
![yakmaya niyetleniyor. Oysa filmin sonunda öğreniyoruz ki me-
ğer ağaçlar zehri bedenlerine alıp temizliyor, dünyayı yeniden
yaşanabilir kılmaya çalışıyormuş. Böcekler de ağaçları insanla-
ra karşı koruyormuş.
Bir sahnede (dev büyüklükteki) bir yavru böcek](https://media.kunduz.com/media/question/seo/raw/20221117161329810510-4543799.jpeg?h=512)
yakmaya niyetleniyor. Oysa filmin sonunda öğreniyoruz ki me- ğer ağaçlar zehri bedenlerine alıp temizliyor, dünyayı yeniden yaşanabilir kılmaya çalışıyormuş. Böcekler de ağaçları insanla- ra karşı koruyormuş. Bir sahnede (dev büyüklükteki) bir yavru böcek insanlar tarafından kaçırılıyor. Yetişkin böceklere şantaj yapmak için yaralı hâldeyken uçan bir araca bağlanıyor. Hikâyenin en ka- ranlık ve heyecanlı kısmı. İki yetişkin soluksuz seyrediyoruz ama bir yandan da sonraki sahnede rahatlayacağımızı ve olayların düze çıkacağını biliyoruz. Hikâyelerin ritmine aşinayız. Fakat 9 ve 6 yaşındaki çocuklarımız belli ki değilmiş. Bu sahnede kor- kunç bir ağlama krizine girdiler, çığlık çığlığa... "Merak etmeyin, böcek kurtulacak" diye anlatmaya çalıştık ama nafile. Demeye çalıştığım şu: Ölçüyü tutturmak önemli. Duygusal 114