Halit Ziya Uşaklıgil muntazaman devam ettiği, bir kitapçının hesap defterini tut- tuğu, sabahleyin Hukuk Mektebinin derslerine g

Halit Ziya Uşaklıgil muntazaman devam ettiği, bir kitapçının hesap defterini tut- tuğu, sabahleyin Hukuk Mektebinin derslerine gittiği hâlde, Babiali Caddesi'nden çıkarken bakınız, bir matbaa kapısı önünden geçen birisine mesela o gün Ahmet Cemil'in bir şii- rinin iki beytini okurken; biraz ötede tütüncü dükkânına uğra- yarak filan derginin filan sayısının ne kadar sattığını araştırır- ken; gazeteye giriniz, yazıhanenin kenarında "Selanik özel muhabirimizden aldığımız bir mektuptur," diye başladığı bir kâğıda yapma bir mektup uydurmakla meşgul olurken görür- sünüz. Gazetede herkesten çok o çalışır, çeşitli makale yazar, yabancı gazeteleri okur, tercüme eder, taşra mektup- larını özetlerdi. Ahmet Cemil'in bu çocuk hakkında -çocuk diye tanınır, çünkü yirmi yaşını geçmiş olmakla beraber çocukluktan kur- tulamamıştır- duyduğu şey... İşte şimdi bile o aklına geldiği için vücudunda ürpermeye benzer bir şey duyuyordu. Ahmet Cemil'in vücudunu sanki iki kol tutmuş, sonu olma- yan bir derinliğe çekiyordu. Kendisini toplamak istedi. Fakat fikrini bütünüyle iradesinin altına almak gücüne sahip olmak- la beraber vücudunu kaplayan o büyük gevşekliğe karşı koy- mak kabil değildi. O zaman kendini zorlayarak, sanki vücudundan yavaş yavaş uzanıp gidiyormuşçasına uyuşan bacaklarını çekti. Bahçenin bu yüksek noktasında önüne yayılan bütün man- zarayı, bir rüyanın silinmiş biçimlerine benzeten bulanmış gözlerinde kafi bir kuvvet toplamak istedi. O aralık müziğin uzaktan gelen ahengini taklit ederek kendisine biraz kuvvet vermiş olmak için hafifçe, belirsiz ıslık çalmaya başladı. - 34 -